ისტორიული მიმოხილვა

ევთანაზია, როგორც „იოლი სიკვდილის“ აღმნიშვნელი ტერმინი XVII საუკუნეში იშვა (ფ. ბეკონი), XIX საუკუნიდან კი „სიბრალულის გამო ადამიანის მოკვდინების“ მნიშვნელობა შეიძინა. ეს ფაქტიურად ზედმეტი ტანჯვის თავიდან აცილების მიზნით ჩადენილი წინასწარგანზრახული მკვლელობაა. თამამად შეიძლება ითქვას, „ევთანაზიაზე“ უფრო ორაზროვანი სიტყვა ძნელი მოსაძებნია.
ევთანაზიაზე, როგორც ქმედებაზე, სამედიცინო „ისტებლიშმენტი“ მას შემდეგ ალაპარაკდა, როცა საჯაროდ ცნობილი გახდა ამერიკელი ექიმის Jack Kevorkian-ის აღიარება – 1991 წლიდან იგი 50-ზე მეტ ავადმყოფს „დაეხმარა სიკვდილში“ და მისი პასუხისმგებლობის საკითხი არც ერთხელ არ დამდგარა.
1994 წლის 14 აპრილს ჰოლანდიის პარლამენტმა ევთანაზია კანონის ჩარჩოებში მოაქცია. 1994 წლიდან სიკვდილის ეს წესი აშშ ორეგონის შტატშიც დაკანონდა. 1995 წლის 25 მაისიდან მსგავსი კანონი ამოქმედდა ავსტრალიის ჩრდილოეთ პროვინციაში. ხსენებულმა საკანონმდებლო აქტებმა იურიდიული პასუხისმგებლობისაგან ყველა ის პირი გაათავისუფლა, ვინც ადამიანს „იოლად სიკვდილში“ ეხმარება.
რუსეთის ერთ-ერთ სატალევიზიო არხზე (ОРТ) პოპულარულ გადაცემაში მოწვეული ექიმი მრავალმილიონიან აუდიტო- რიას არწმუნებდა, რომ მარტოხელა მოხუცთა მათივე თხოვნის საფუძველზე სასიკვდილო ინიექციით მოკვდინება, თანაც, წინასწარი გასამრჯელოს ფასად, ჰუმანური აქტია და თავადაც ამგვარი საქმიანობით „რეგულარულად არის დაკავებული“. ჩვენდა გასაოცრად, გადაცემა ყოველგვარი კომენტარისა და პუბლიკის კრიტიკული გამოსვლების გარეშე დასრულდა.
იქმნება შთაბეჭდილება, რომ ვიღაცის უხილავი ნება საზოგადოებას ევთანაზიის ყოფნა-არყოფნის საკითხის დამოუკიდებლად მიღებული გადაწყვეტილებისათვის ამზადებს. პრეცენდენტები კი – შვილის მიერ დედის მო---კვდინების და პირიქით – რუსეთში (როსტოვი, Белая Калита) და გერმანიაში („ექთნების საქმე“) XX საუკუნის მიწურულს – უკვე იყო.